Het zijn vreemde woorden om ze uit mijn mond te horen, toch voelen we ons eenzamer dan ooit. We hebben geen antwoord hoe het komt, maar het lijkt alsof iedereen ons vermijdt of ons gewoonweg laat vallen als bakstenen.
Vreemde tijden zijn het, uitzinnig van vreugde na de geboorte van ons jongste dochter een maand geleden, een vreugde die we, zo blijkt met slechts weinigen kunnen delen. Het doet pijn, het doet verdomd veel pijn te zien dat we ons alleen op een eiland wanen.
Vreemde woorden zal je denken van zogenaamde “swingers”, eigenlijk staat dit er helemaal buiten maar sommigen, lees velen, lijken dat maar niet te begrijpen. Kerstmis vierden we dit jaar alleen, met de kinderen, niets vreemd aan hoort bij ons ook zo. Maar voor nieuwjaar wordt het het tweede jaar op rij alleen met de kinderen thuis. Geen feestje, niets. Op zich ook niet erg, je kan misschien niet elk jaar uitzinnig feesten, maar 2015 is ingezet zonder feestje, en 2016 zal ook zo starten.
Opgelet Swingers!
Volgens mij blijft het de grootste fout die we ooit gemaakt hebben, zeggen aan vrienden dat we naar parenclubs gaan of zogenaamde “swingers” zijn. Zelfs tegen zij van wie we dachten dat ze het zouden kunnen plaatsen, steeds meer krijgen we het gevoel dat men ons met andere ogen bekijkt, de ene kan het plaatsen, de andere niet. Zo lijkt het toch, het lijkt wel alsof iedereen ons vermijdt. -“Oh nee, ze gaan ons vragen nee nee, niet doen, zie dat we uit de kleren gaan, nee nee met alle respect maar dat wil ik niet meemaken”-.
Ik moet telkens denken aan het moment dat we belden met vrienden en vroegen om eens door te zakken en eventueel te blijven slapen, zonder meer, gewoon eens doorzakken en lachen. “He maar wij zijn geen swingers hé” kregen we toen als antwoord. Het is zo frustrerend aan het worden constant het gevoel te hebben te worden beoordeeld op dat ene aspect in ons leven. Soms gaat het zelfs zover dat we aanvoelen dat vrienden ons niet durven zeggen wat ze gaan doen of wat ze gedaan hebben, uit vrees? Vrees waarvoor? Jaloezie? Maar hoe zouden we in hemelsnaam jaloers zijn als we nog niets eens jaloers zijn van elkaar!
Het gaat zelfs zo ver dat er vrienden zijn die verbergen wat ze doen tijdens de feestdagen. Op de vraag wat ze doen wordt er dan ontwijkend gereageerd of zelfs helemaal niet, vrezen ze dat we jaloers gaan zijn? Geen idee, en het is trouwens niet alleen tijdens de feestdagen dat er zo ontwijkend wordt gereageerd. Waarom? Echt geen idee, we zijn niet het koppel dat elk feestje laat uitdraaien op een decadent feest vol ontucht, integendeel zelfs! Dit nieuwjaar, alweer, geen feest, feesten doen we later wel onder ons twee.
Dit jaar wensen we niemand een prettig eindejaar, een gezond en gelukkig 2016 des te meer!
